Myśli i życie Yuko chan

Jednym z moich ulubionych zajęć jest słuchanie muzyki, poprostu zakładam słuchawki chodzę po pokoju słuchając muzyki, a myślami przenoszę się do innego świata. Od dziecka miałam bujną wyobraźnię i tworzyłam sobie tak własny świat który z wiekiem zaczął się zmieniać, gdy byłam już starsza do mojego własnego świata mogłam wrócić tylko podczas snu i właśnie słuchania muzyki, może dlatego tak uwielbiam słuchać muzyki? Jestem kinestetykiem, więc nigdy nikogo nie dziwiło, że gdy się uczę chodzę czy ciągle stukam palcami i inne takie, jednak nikt nigdy nie mógł zrozumieć dlaczego lubię chodzić podczas słuchania muzyki, a nigdy nie próbowałam tłumaczyć, że poprostu w ten sposób zamekam się w swoim świecie i poprostu jestem marzycielem, więc wolę trwać w stworzonym przez mnie świecie gdzie się nie nudzę niż siedzieć przed telewizorem. Jeśli mam marnować swój czas to chcę móc wybrać w jaki sposób i wybrałam waśnie ten.
Gdy zmieniłam szkołę coraz rzadziej zaczęłam uciekać do swojego świata, może dlatego że w końcu miałam przyjaciół jednak teraz gdy trwa kwarantanna znów tam uciekłam i się ukryłam, i znów tam coś pozmieniałam i w sumie cieszę się z tego ponieważ znów mogę tam odpłynąć kiedy zechce. Myślcie o mnie co chcecie, ale wielkości ludzi ucieka do świata wirtualnego w którym też cudownie nie jest, a mam swój własny w którym nikt mi nic nie zniszczy.

Nie rozumiem dlaczego z uwagi na moje zamiłowanie do anime (i ogólnej kultury Japonii) mam być gorsza od innych.

Znam ludzi lubiących kreskówki i nie irytuje mnie gdy osoba uwielbiająca dajmy na to młodych tytanów akcja, dodaj których swoją drogą nie trawię, zaczyna mnie obrażać i stwierdza, że anime to bajeczki dla niedorozwiniętych czterolatków! Jeśli nie chce oglądać anime okej może coś jej tam raz czy twa wspomnę czy zaproponuję, albo pokarzę mema z anime, ale to wszystko nikogo nie zmuszam do oglądania(nie licząc mojej siostry, ale ona zmusza mnie do oglądania młodych tytanów akcji 😔), ale to nie oznacza, że chcę wysłuchiwać od osoby która nie widziała nigdy anime jakie to ono jest beznadziejne. Czesam nawet wchodzę w dyskusję i próbuje wytłumaczyć, że anime może być tak samo dobre jak jej/jego ulubiony serial, ale tak szczerze nie zawsze mam na to siłę.

Nie zrozumcie mnie źle, ale nie mam nic do określenia mangozjeb, że a nawet sama czasem tak na siebie mówię, ale wszystko musi mieć swoje granice! Chcę tylko powiedzieć, że skoro ja nie obrażam i się nie kłócę (chyba, że spotkam homofoba który dobitnie musi obwieścić całemu światu jaki to homo/bi/panseksualizm jest zły to wtedy jest niezła kłótnia) to nie chcę wysłuchiwać jaka to ja jestem głupia i dziecinna bo lubię anime. Tak lubię anime, a ale to, że bywam dziecinna to inna sprawa! Tak jestem dziecinna do dziś mam swoje lalki ponieważ przypominają mi beztroskie chwilę dzieciństwa, a gdy kuzyn chcę się ze mną pobawić klockami Lego nie odmówię (zwłaszcza jeśli chodzi o Lego ninjago z którym łączę najlepsze wspomnienia), ale zamiłowanie do anime nie jest dziecinne. Na logikę czy w bajeczce dla dzieci może być tyle krwi co w nie jednym anime?

( Najmocniej przepraszam za błędy ostatnio mało ćwiczyłam ortogfię, a a mam dysleksje) 

Czy czyta to ktoś kto przeżył rozwód rodziców? Moi rodzice rozwiedli się kilka lat temu, mama nawet znowu wyszła za mąż. Jednak nie rozumiem co jest smutnego w rozwodzie... Ja się nigdy o niego nie obwiniałam wiedziałam, że to wina mojego ojca alkoholika który nie szanował mojej mamy, do dziś pamiętam jak nią raz prawię udusił. Wiem, że dla wielu osób rozwód jest ciężkim doświadczeniem jednak jeśli wasi rodzice się rozwodzą pamiętajcie to nie wasza wina.

Wielu nauczycieli myśli, że jestem leniwa. Nie jestem leniwa tylko szukam prostszego rozwiązania na przykład matematyka. Po co mam się rozpisywać na całą stronę jeśli mogę to zrobić w jednym prostym działaniu, ale inaczej niż każe podręcznik? niestety przeze mój tok myślenia zawsze szukający prostszego rozwiązania mam słabe oceny z matematyki i mimo, że winik jaki mam jest poprawny skoro cytuje "ten sposób jest głupi" albo "inni mają inne działania", a to tylko matematyka

Jestem również dyslektyczki, przez co zawsze jestem uważana za głupią, ponieważ czasem muszę chwilę się zastanowić w którą stronę napisać pierwszą literę mojego imienia(to mi naprawdę sprawia problem(moje prawdziwe imię zaczyna się na S) ) albo czasem pomyli mi się lewa z prawą, a najgorsze jest to, że nie chcą mi wystawić zaświadczenia o dysleksji ponieważ znowu cytuje "jest możliwe,że ma IQ niszsze od innych osób"  ( ten powód jest głupi i naciągany ponieważ miałam testy na IQ) dodatkowo mnie denerwuje to, że stwierdzili mi dysleksje gdy miałam 7 lat, a teraz mają jakieś problemy, że niby jestem ułomna (nie obrażając nikogo z niższym IQ to ile mamy IQ nie jest ważne liczy się charakter ) najgorsze jest jednak to jak mówią w mojej klasie o dysleksji ponownie zacytuję "po prostu nie chciało ci się uczyć" pomimo, że musiałam się uczyć więcej niż oni żeby zmniejszyć ilość błędów jakie popełniałam. 

W skrócie mam jedynki z matematyki mimo dobrych rozwiązań, a na każdym polskim muszę sobie sama radzić ze swoją dysleksją i w dodatku jestem uważana za ułomną, ale to tylko szkoła, a ona ma stworzyć pracownika który myśli szablonowo.